Kościół został wpisany decyzją Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 25 lutego 2025
do Rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych
pod numerem 197.
PREAMBUŁA
W obliczu globalnych doświadczeń i wyzwań, jakie stanęły przed ludzkością w XXI wieku,
mając świadomość, że tylko wspólne, harmonijne działania Ludzi, oparte na szacunku wobec Świata, na solidarności, równości, zrozumieniu różnorodności Świata, poszanowaniu praw wszystkich Ludzi i Przyrody mogą zapobiec zgubnym skutkom działalności człowieka,
wierząc, że dzięki dążeniu do harmonii ze Światem, dzięki własnemu nieustannemu rozwojowi duchowemu, który następuje szczególnie poprzez uczestnictwo w kulturze, tworzenie sztuki, rozwijanie własnych talentów, kontakt z Przyrodą, zdobywanie wiedzy, wspieranie i upowszechnianie nauki, jednoczesną troskę o siebie, innych i otoczenie, tworzenie dobrych i sprawiedliwych warunków życia i pracy,
a także wierząc w to, że dzięki szacunkowi dla dziedzictwa ludzkości i głębokiemu poznawaniu przeszłości i teraźniejszości, możemy tworzyć lepszą przyszłość,
mając również świadomość korzeni naszej wiary w udokumentowanych od przeszło 10 000 lat najstarszych wierzeniach Świata, uznających Słońce za Boga, przedstawiciela wszystkich form natury,
a nadto mając głęboki szacunek dla innych wierzeń, wyznań i religii, jako wielu różnych dróg prowadzących do osiągnięcia harmonii, pokoju i jedności ze Światem i Absolutem, jakkolwiek rozumianym,
w celu kontynuacji i rozwijania tych najstarszych wierzeń w oparciu o osiągnięcia współczesnej wiedzy i nauki,
tworzymy wspólnotę religijną pod nazwą: Kościół Ludzi Słońca (Kościół Słońca).
Warszawa, 2021.
SŁOŃCE I CZŁOWIEK
Słońce to najbliższa nam gwiazda, jest potężnym i niezbędnym źródłem energii, które nieustannie ożywia naszą planetę. To oczywista prawda: bez światła i ciepła Słońca życie na Ziemi nie mogłoby istnieć. To ono warunkuje wszelkie procesy, które czynią nasz Świat pełnym życia.
Człowiek nie jest istotą odrębną od Świata – jest nierozerwalnie związany z wodami, roślinami i zwierzętami. Jest nie panem, ale częścią Świata.
Jesteśmy także cząstką Słońca na Ziemi. Z tego wynika nasza wielka odpowiedzialność za Świat, który został nam powierzony. Dar otrzymywany każdego dnia – energia Słońca – powinien być przez nas przyjmowany z wdzięcznością, mądrze wykorzystywany i dzielony z innymi.
Nie wierzę w osobowego Boga i zawsze otwarcie się do tego przyznawałem. Gdybym jednak musiał znaleźć w sobie coś, co miałoby aspekt religijny, to byłaby to bezgraniczna fascynacja strukturą świata, jaką ukazuje nam nauka.
Albert Einstein
KOŚCIÓŁ I ODPOWIEDZIALNOŚĆ
Żaden ziemski organizm nie istnieje oddzielnie. Żyjemy w ogromnej, skomplikowanej, fascynującej, wzajemnej sieci zależności i powiązań. Znamy niektóre z nich, ciągle je odkrywamy, ale także mamy moc tworzenia nowych.
Niszcząc inne gatunki, niszcząc innych, niszcząc przyrodę, niszczymy siebie. Zatrzymanie tej destrukcyjnej maszyny jest możliwe przez zrozumienie Natury. Potrzebujemy wiedzy, nauki, mądrości, sztuki, by tworzyć te powiązania mądrze, z szacunkiem, z poszanowaniem wszelkiej różnorodności, rozumieniem jej sensu i znaczenia.
To te cechy są wartością dla ludzi Kościoła Słońca i ten algorytm odzwierciedlamy w nieskomplikowanej i nie narzucającej schematów, indywidualnie i zbiorowo rozwijanej doktrynie. Będąc sztywnymi i jednorodnymi w praktykach, stajemy się więźniami rytuału i zanika autentyczna i aktywna więź z bogiem – żywym i zmieniającym się Słońcem. Religia Kościoła Słońca jest żywym, ciągłym procesem i stawaniem się.
Słońce nie ocenia.
Słońce nie karze ani nie nagradza.
Słońce nie narzuca żadnych ról.
Słońce nie tworzy pisanych zasad i praw.
Słońce JEST – każdy może korzystać z jego dobra i transformować płynącą od niego energię poprzez twórcze i autentyczne praktykowanie, tworzenie dróg i połączeń z nim i Światem. Tego nie osiągniemy poprzez odtwarzanie. Sztywne scenariusze nie zapewnią autentycznego i żywego kontaktu z boskością Świata.
Członkowie i Członkinie Kościoła Słońca nie roszczą sobie prawa do opracowania jakiegokolwiek gotowego “patentu” na harmonię. Różnorodność jest fascynującą energią, dającą rozwój światu. Różnorodność jest boską energią Słońca.
Siła, dostarczana nam przez Słońce, podczas twórczych i społecznych praktyk jest transformowana, pomnażana i wymieniana pomiędzy ludźmi, przyrodą i Światem.
JAK DO TEGO DOSZŁO?
Do założenia Kościoła Słońca doprowadziły nas dwie ścieżki:
I. RELIGIA I NAUKA
Nauka nie tylko jest zgodna z duchowością; jest źródłem głębokiej duchowości.
Carl Sagan
Część członków/członkiń Kościoła Słońca wywodzi się z innych kościołów i związków wyznaniowych, opartych na kulcie natury, przyrody, Słońca. Jednym z powodów szukania innej drogi był rozwój dogmatów tych kościołów w stronę niekorespondującą z wiedzą naukową. W tym momencie pewnie zastanawiacie się: “ale jak to, przecież religia to wiara, i oczywiste jest, że wiara i nauka, wiara i rozum są rozdzielne”. Czyżby? Dla nas religia jest procesem żywym, a nie historycznym, zaś opozycja wiary i nauki jest założeniem niesłusznie uznawanym za oczywiste. Z resztą nie tylko my tak uważamy.
Religia przyszłości będzie religią kosmiczną. Przekroczy ona osobowego Boga i odrzuci dogmaty i teologię. Obejmując to, co naturalne, i to, co duchowe, odnajdzie oparcie w umyśle religijnym, powstałym z doświadczenia wszystkich naturalnych i duchowych rzeczy jako pełnej znaczenia jedności.
Albert Einstein,
cyt. za: Buddyzm, red. Jacek Sieradzan, Wit Jaworski, Marian Dziwisz,
„Biblioteka Pisma Literacko-Artystycznego”
A poza tym – potrzebowaliśmy czynów i działań, bo wierzymy, że Kościół może zmieniać rzeczywistość na lepszą.
II. AKTYWIZM i TRANSFORMOWANIE ŚWIATA
Osobiste i społeczne doświadczenia osób z “drugiej ścieżki” pogłębiały świadomość wagi tego, jak ludzie są współzależni nie tylko od siebie, ale i od świata, natury i przyrody.
Doświadczanie tego fascynującego powiązania z ludźmi i Światem rozwijane może być między innymi poprzez tworzenie i przeżywanie sztuki, poznawanie kultur, troskę o innych, dbanie o środowisko, rozwijanie nauki, szerzenie wiedzy i edukację, poprzez rozwijanie szacunku do istot i Świata.
Energia, którą daje nam Słońce, jest podczas tych praktyk transformowana i dystrybuowana w Świecie. Zasilamy się nią nawzajem
Rozwój indywidualny człowieka sam w sobie nie jest celem, bo rozwój ten nie jest przecież możliwy bez świadomych starań o wspólny rozwój całej ludzkości. Nie jest możliwy bez rozwijania szacunku i ciągłego odkrywania różnorodności i piękna świata, bez eksplorowania więzi, jedności i współ-zależności nas, Wszystkich Istot na Ziemi.
WSZYSCY JESTEŚMY DZIEĆMI SŁOŃCA.
